Recencies

 

“Au Naturel” Dagblad De Limburger 04-06-1994

“Au Naturel” gedegen CD Tarentelle

“ In Limburg is geen muziekgroep te vinden die het Franse chanson zo perfect weet te vertolken als Tarentelle uit Stramproy. De nieuwe CD “Au Naturel” van dit trio laat hierover geen enkele twijfel bestaan. Tarentelle, opgericht in 1984, wordt gevormd door Fons Heuvelmans (gitaar, piano en zang), Hans Kwaspen (gitaar) en Cor Schroën (basgitaar).
Hun muzikale voorkeur gaat niet uit naar het pathetisch nogal zwaar aangezette werk van Charles Aznavour of Gilbert Bécaud, maar naar het poëtische, ingetogen chanson.
Op hun nieuwe album putten zij uit het werk van vier grootheden: Georges Brassens, Yves Duteil, Georges Moustaki en Guy Béart. De chansons worden ingetogen en met een sobere instrumentale begeleiding vertolkt. Hierdoor ontstaat een transparant klankbeeld, ontdaan van alle overbodige franje. En zo hoort het ook bij de muziek van Brassens, Duteil, Moustaki en Béart. In twee nummers krijgt het trio solistische versterking van Paul van Batenburg, saxofonist bij het Metropole Orkest. De toevoeging van een rietblazer zorgt voor een fraai en functioneel contrast. Maar voor de rest ziet het trio af van toeters en bellen, hetgeen de muziek alleen maar ten goede komt. “Au Naturel” is een gedegen CD die met muzikaal vakmanschap en liefde voor het Franse chanson is gemaakt.

Wim Schulpen.

“Invitation” NRC Handelsblad 23-06-1998

CD TARENTELLLE

Het authentieke Franse chanson is niet dood, het leeft en wel in Stramproy, waar het semi-professionele trio Tarentelle de cd “Invitation” heeft gemaakt met repertoire van eigen hand dat soms doet denken aan de dromerige liedjes van gitaar-troubadour Yves Duteil. Zanger en componist Fons Heuvelmans heeft net zo’n lichte stem en de teksten van Hub aan den Boom zingen even lieflijk van zon en wolken, zwaluwen en bloemen, winter en lente. Bij de drie gitaren van het trio voegt zich af en toe een kwinkelerende blokfluit terwijl een groepje gastmusici de melodietjes extra aantrekkelijk maakt met violen, een sax, een accordeon en een cello. Men zou kunnen tegenwerpen dat zoveel onschuld niet meer helemaal van deze tijd is, maar als drie jonge Limburgers zich er met zoveel enthousiasme en talent aan blijken te wijden, kan het gebodene met evenveel recht tijdloos heten. En extra charmant is het liedje ce petit coin de terre, waarin met bevallige ironie een slaperig stadje wordt bezongen met een bioscoop annex café: ‘ce soir on tourne le dernier Bond / qui date au moins un an…’ Het gaat hier, blijkens de toelichting in het tekstboekje, over Weert.

Henk van Gelder

“Invitation” Weekblad De Trompetter 16-09-1998

Het Chanson uit Weert. “Als de mensen wat meer poëtisch waren, was er minder ellende”

De harmonie tussen woord en muziek, het leven in al zijn facetten van uitbundig tot kleurloos, blijft de grote inspiratie voor het lied en in het bijzonder voor het chanson dat zijn oorsprong vond in het café-chantant, de kroegjes op Montmartre en in andere Parijse volkswijken rond 1900. In zijn meest sentimentele vorm waaide het chanson naar onze streken over als ‘levenslied’, gekenmerkt door een droeve inhoud en een noodlottig einde. Met een grotere verspreiding door technische ontwikkelingen kreeg het originele chanson na de Tweede Wereldoorlog grotere bekendheid waartoe in de jaren ’60 en ’70 grootheden bijdroegen als Jacques Brel, Gilbert Bécaud, Charles Aznavour en vooral Edith Piaf. Het chanson werd het genre dat voor ieder gevoel een uitdrukking had en daarmee een blijvende plaats kreeg binnen de lichte vocale muziek.
Enkele jaren geleden vatten enkele muzikale Weertenaren het plan op om een uitvoering te geven van chansons en om hiervan een CD uit te brengen. Met als strekking: (zoals chansonnier Fons Heuvelmans zegt) “als de mensen wat meer poëtisch waren, was er minder ellende” Het initiatief had duidelijk succes zodat de groep – met als naam Tarentelle - opnieuw met een programma naar buiten is getreden. Fons Heuvelmans als zanger, Hans Kwaspen met sologitaar en Cor Schroën met basgitaar.
Motto en openingschanson van de nieuwe CD: “Invitation” – uitnodiging – om mee te genieten van het feest dat het leven soms kan zijn: een in alle opzichten wolkeloze hemel, wijn, vrienden, mooie vrouwen of een hartverwarmende sfeer. Het element ‘vertellen’ heeft gestalte gekregen in een winterse ballade over een plots ontloken liefde in de entourage van het Quartier Latin, de wijk van studenten, artiestencafé’s en antiquarische boekwinkeltjes in Parijs. Het einde van een liefde mag tragisch zijn, er blijft nog altijd veel geluk over als je je vrijheid kunt behouden zoals het chanson “Si je garde ma liberté” laat horen. Niet voor niets was “LIBERTE” een van de grondslagen van de Franse Revolutie !
Nostalgie is een ander aspect. Herkenbaar voor degenen die de charme kennen van snuffelen op nooit opgeruimde zolders, van oude schoenendozen vol souvenirs: herinneringen die tastbaar zijn.
De natuur en het stedelijk schoon zijn aanwezig met een lofzang op de lente “Vient le Printemps”, ook als deze op zich laat wachten terwijl een van de mooiste zuidfranse steden Aix en Provence als juweel – Joyaux de Provence – bezongen wordt om zijn kruidige geuren, zijn overschaduwde lanen en zijn blijvende verering voor de goede koning René.
Vertedering om het beginnend leven in een wiegeliedje “Dors, mon petit enfant” en een terugblik op de afgelegde weg van het leven die meestal in eenzaamheid eindigt: “Au chemin”.
Natuurlijk ontbreekt het grote onderwerp van lied en romans niet in dit kleine ‘recueil’ (bloemlezing): de liefde, ‘je t’aime’ verstaanbaar als ‘love’. Het chanson ‘Parce que je t’aime’ is dan ook een waardig slotaccoord.
De CD “Invitation” : poëzie en muziek als een aansporing om weg te dromen met het Franse chanson. De Franse tekst, geschreven door Hub aan den Boom, hoeft niet veel problemen te geven. In het tekstboekje is van ieder chanson in het kort de inhoud in het Nederlands weergegeven en verder heeft de muziek haar stem. Luister maar…..

Mia Post

Dagblad de Limburger juli 2000

Fons Heuvelmans: op Franse toer.

Eindelijk weer eens een honderd procent originele plaat van een Limburgse artiest. Niet alleen omdat die artiest Frans in plaats van dialect zingt, maar vooral omdat de vocalist van A tot Z eigen repertoire vertolkt en niet via covers de weg van de minste weerstand zoekt. Ik heb het over Fons Heuvelmans uit Stramproy, in het dagelijks leven muziekdocent aan de Weerter Scholengemeenschap Philips van Horne.
“Ombre et soleil” is de titel van zijn eerste (in eigen beheer uitgebrachte) solo-cd met twaalf Franse chansons. Hijzelf componeerde de muziek en Hub aan den Boom, die leraar Frans bij de Philips van Horne is, schreef de teksten. De teksten hebben diepgang en gaan over zinnige onderwerpen als menselijk (on)hebbelijkheden, de zon- en schaduwkanten van het leven, de helden van de Tour de France, de toekomst van de aarde en gevangenen in de veilige kooi van het huwelijk. “Ombre et soleil” is - na ‘Au Naturel’ en ‘Invitation’ (beide met het trio Tarentelle) – de derde cd van Heuvelmans. Hoewel Jacques Brel met grote voorsprong zijn favoriete chansonnier is, klinkt in de composities van Fons niet Brels invloed door. De zingende leraar (met een perfecte uitspraak van het Frans) zoekt duidelijk zijn eigen weg. Het opgenomen repertoire varieert van ingetogen ballades tot vlotte nummers die tot aan de grens van de rock gaan. De instrumentatie is voortreffelijk. De 38-jarige Fons Heuvelmans wordt op deze cd instrumentaal begeleid door een stel door de wol geverfde muzikanten, met uit de Limburgse jazzwereld bijvoorbeeld de pianist Glenn Corneille en de saxofonist Peter Hermesdorf. Opvallend goed gitaarwerk wordt geleverd door Patrick van Gerven en Rogier van Wegberg. Maar ook de accordeon van Theo Breuls mag worden gehoord. Zelf is Fons Heuvelmans overigens op blokfluit te horen.

Wim Schulpen

En Route (Alliance Francaise de Pays-Bas) juli 2000

DIVERS Fons Heuvelmans

De Limburgse zanger Fons Heuvelmans, finalist bij het Concours de la Chanson dat ieder jaar door de Alliance Française wordt georganiseerd, heeft afgelopen mei, in een vol Munttheater in Weert, zijn nieuwe CD Ombre et soleil gepresenteerd. Inmiddels hebben drie regionale omroepen, Radio L1 (Limburg), Omroep Zeeland en Omroep Brabant de CD uitgeroepen tot CD van de Week. Op Ombre et soleil staan alleen maar eigen composities van Heuvelmans. De teksten zijn van Hub aan den Boom. De CD is geproduceerd en gemixed door Rogier van Wegberg. Fons Heuvelmans is bij de opnamen begeleid door een aantal muzikanten waaronder de pianist Glenn Corneille (ook een bekende van de Alliance), de accordeonist Theo Breuls, de saxofonist Peter Hermesdorf en de basgitarist Rogier van Wegberg. Tijdens de finale van het Concours de la Chanson bracht Fons Heuvelmans al enkele nummers van zijn nieuwe CD ten gehore. In het kader van dit concours was hij te gast in het radioprogramma Volgspot Live van de NCRV. Op de CD staan 12 nummers die in genre uiteenlopen van het Franse chanson tot pop, volksmuziek en country.

Jan Leenders